wskazania dla nowych właścicieli

Żywienie - Wszelkie zmiany pożywienia powinny być stopniowe. Do trzech miesięcy sucha karma przeznaczona dla szczeniąt w odpowiednim wieku, powinna być namaczana w wodzie. Pies cały czas musi mieć dostęp do świeżej wody. Miseczki powinny być stawiane w miejscach gdzie rozlana woda i rozrzucony pokarm można łatwo zmyć. Można je położyć kawałku zmywalnej maty lub na gazetach, które po posiłku można wyrzucić. Szczenięta w wieku 7 tygodni jedzą 4 posiłki dziennie co 5 godzin, np. o 9, 14, 19, 24. Pory można stopniowo zmienić według potrzeb. Odstępy między posiłkami powinny mieć 4-5 godzin a ilość określona jest na opakowaniu karmy. Poza suchą karmą szczeniętom można podawać biały półtłusty ser, rozdrobnione jajko na twardo. Jeśli zamierzamy gotować psu, polecam gotowanego kurczaka z ryżem i marchewką. Gotowaną marchewkę można również dodawać do suchej karmy. Zamiennikiem ryżu może być makaron. Po ukończeniu 16 tygodni przez psa, można odejść od namaczania karmy i zredukować ilość posiłków do 3. Można zacząć od podawania suchego tylko rano. Nie należy podawać psu kaszy, cebuli, cukru, soli, czekolady, brzoskwiń, awokado, rodzynek. Pamiętajmy, że jeśli nie chcemy żeby pies prosił o jedzenie przy stole to nie możemy ani raz podać mu niczego w czasie naszego posiłku. Dodatkowo zawsze należy pamiętać żeby poprosić naszych gości aby stosowali się do tej zasady. To samo dotyczy trującej czekolady i ciastek, które wpływają niekorzystnie na organizm psa. Jeśli pies nie pozna smaku słodyczy, nigdy nie będzie mu go brakowało.

Nauka czystości - zaraz po przybyciu do nowego domu należy pozwolić szczeniakowi załatwić się. Można położyć go na gazecie lub w wydzielonym miejscu ogródku (lub tam gdzie oczekujemy że będzie się wypróżniał przez najbliższe tygodnie). Za wszelkie nieudane próby szczenię nie może być karane. Jedynie sukcesy powinny być nagradzane. Gdy pies przyjmuje pozycję do oddania moczu lub kału w niewłaściwym miejscu, szybko przenosimy go w odpowiednie miejsce. Pies cały czas musi mieć do niego dostęp.

Zagrożenia - przygotowanie miejsca dla nowego psa powinno mieć co najmniej 2 etapy. Przygotowanie przed przywiezieniem psa i modyfikacje po obserwacji zachowania pupila. W pierwszy etapie może pomóc nam przejście na czworakach po pomieszczeniach i zauważenie co może zaciekawić naszego szczeniaka. Wbrew pozorom z dołu wszystko wygląda inaczej. To co niewątpliwie się spodoba to kable elektryczne, kontakty, kwiatki, butelki (np. detergenty), donice z ziemią, buty i wszelkie przedmioty pozostawione na ziemi. Ważne żeby zabezpieczyć miejsca, z których szczeniak może spaść (schody, antresole, mniejsze spadki etc.). Trujące rośliny pokojowe należy umieścić w miejscach niedostępnych dla pyszczka szczeniaka. Trujące rośliny pokojowe: aloes, anturium, monstera, diffenbachia, kroton, poisencja (gwiazda betlejemska), sanseveria (miecze)... Trujące rośliny ogrodowe: różanecznik, hortensja, hiacynt, zimowit... Trujące rośliny dzikie: kasztanowiec, jemioła, lilie... Zdjęcia roślin dostępne na stronie: http://www.vetopedia.pl/article25-1-Trujace_rosliny.html Gdy przyniesiemy do domu szczeniaka należy go obserwować a sam pokaże nam czego w naszym przygotowaniu nie uwzględniliśmy.

Pierwsze noce z reguły są trudne. Szczeniak może być niespokojny. Istnieją dwa podejścia do tego problemu. Ignorowanie płaczu dopóki malec się nie przyzwyczai. Nie należy karać za płacz - to tylko pogłębi jego rozpacz. Chwalimy szczeniaka po spokojnej nocy. Drugim wyjściem jest umieszczenie kojca w naszej sypialni na kilka tygodni. To może utrudnić późniejsze przyzwyczajanie psa do trzymania się z dala od sypialni i łóżek.

Miejsce do spania - własne legowisko będzie dla naszego szczeniaka bardzo ważne. Ponieważ w czasie gdy przychodzi do nowego domu jest w okresie poznawania wszystkiego pyszczkiem i gryzienia, pierwsze legowisko musi uwzględniać możliwość zniszczenia. Może być to zwykłe kartonowe pudełko z wyciętą przednią ścianką i kocyk. Po zakończeniu ząbkowania, gdy szczeniak mniej gryzie, można pomyśleć o porządniejszym legowisku. Podobnie jak z jedzeniem przy stole - na samym początku musimy zdecydować czy chcemy aby nasz pies wskakiwał na kanapy i sypiał w naszym łóżku. Jeśli nie, musimy być bardzo stanowczy, tylko wtedy odniesiemy sukces.

Wychowanie - labradory są wrażliwe na karanie – wystarczy ostrzejsze słowo przy niepożądanym zachowaniu. Prosta rzeczywistość - gdy nasz głos wyraża niezadowolenie - wystarczy jako kara, ponieważ labradory niczego bardziej nie pragną, niż przypodobać się swojemu panu. O wiele lepsze wyniki wychowawcze osiąga się poprzez chwalenie i miłość, niż przez twarde traktowanie. Jego łatwość w wychowaniu i układaniu, nie oznacza, że on się sam wychowa i wszystkiego nauczy. Pamiętajmy, że labrador wyrośnie nam na dużego, silnego psa z temperamentem i z tym trzeba się liczyć od samego początku. Szkolmy psa tylko metodami pozytywnymi. „Można mu wpoić wszystko, czego pies w ogóle może się nauczyć. Pojmuje szkolenie tak łatwo, jak żadna inna rasa, prześcigając się po prostu w gorliwości.” - Richard A. Wolters Pies nie niszczy niczego złośliwie. Całą odpowiedzialność za zniszczenia lub szkody ponosi sam właściciel, który nieodpowiednio przygotował miejsce, w którym pies został sam lub który poświęca mu zbyt mało czasu.

Kosmetyka - obcinanie pazurów, higiena uszu, oczu, wycieranie łap po spacerach, kąpiele i inne. Jeśli chcemy w przyszłości aby nasz pies cierpliwie znosił kosmetykę, naukę trzeba zacząć na samym początku. Może ona polegać na systematycznym braniu szczeniaka na ręce i bardzo spokojnym oglądaniu uszu, zębów, łapek, przetarciu oczu. Przyzwyczajenie psa do kosmetyki jest ważnym elementem wychowania psa.
Zanim pies zacznie wychodzić na spacery ścieranie pazurów jest ograniczone i co kilka tygodni można obciąć paznokcie ale jedynie o 2-3 milimetry. Jeśli pies ma czarne paznokcie - trudno dojrzeć naczynie (zdjęcie) -uważajmy żeby nie obcinać więcej ponieważ istnieje niebezpieczeństwo przecięcia naczynia paznokcia co wywoła krwawienie i ból oraz uraz do tego typu zabiegów.
Jeśli nasz pies ma jasne pazury - mamy znacznie ułatwione zadanie. Zdarza się, że część pazurów jest czarna a część jasne (zdjęcie).
Najlepiej obcinajmy pazury stopniowo po 1 mm (zdjęcie). Jeśli się to zdarzy, krwawienie powinno ustać w ciągu 5 minut. Aby zahamować krwawienie można użyć nadmanganianu potasu lub lapisu (azotanu srebra).

http://www.videojug.com/film/how-to-trim-a-dogs-nails-3.

Jednym ze sposobów na utrzymanie jamy ustnej psa w doskonałym stanie jest szczotkowanie zębów. Jeśli będziemy chcieli to robić, naukę musimy zacząć szybko a później systematycznie zabieg powtarzać. Zostało potwierdzone u kilkunastoletniego kota, któremu właściciel raz dziennie myje zęby, że stan jego dziąseł i wszystkich zębów jest doskonały bez względu na stosowaną dietę i bez innych zabiegów pielęgnacyjnych. Ważne: pasta do zębów dla psów jest zupełnie inna od ludzkiej pasty. Zawiera enzymy trawienne, nie zawiera fluoru. Pasta zębów przeznaczona dla ludzi może być trująca dla psa.
zdjęcia-źródło: http://www.vetmed.wsu.edu/cliented/dog_nails.aspx

Kąpiele nie mogą być zbyt częste z używany szampon przeznaczony wyłącznie dla psów. Polecam szampon dr. Seidla. Jeśli chcemy psa przyzwyczaić do suszarki to naukę również należy rozpocząć wcześnie używając najsłabszego powiewu. Nie zalecam kąpieli przed ukończeniem 6 miesięcy.

Polecam lekturę:
Gwen Bailey - Szkoła szczeniąt, Szczenię doskonałe
Pamela Dennison - Pozytywne Szkolenie Psów
Terry Ryan - Przechytrzyć Psa
Jean Donaldson - Pies i Człowiek
Turid Rugaas - Sygnały uspokające
Karen Pryor - Najpierw wytresuj kurczaka