2011/11/02

Co nas łączy z czworonogami - ZOONOZY cz.2 Leiszmanioza SANDFLY

Leishmania to pierwotniak o skomplikowanym cyklu życiowym. Do pełnego rozwoju wymaga dwóch żywicieli, w ciele których przyjmuje odmienne postaci. Żywicielem ostatecznym a więc takim, w którym pasożyt się rozmnaża (przez podział podłużny) są muchówki z rodzaju Phlebotomus. Pierwotniaki w ciele owadów żyją w jelicie i mają postać wydłużoną z witką na przodzie ciała. Witka leiszmanii wprawia ją w ruch i pierwotniak przemieszcza się z jelita owada do początku przewodu pokarmowego - jamy ustnej. Muchówki odżywiają się krwią ssaków, tak jak komary, i w ten sposób pierwotniaki dostają się do organizmu żywiciela pośredniego jakim jest ssak. W organizmie ssaka Leishmania przyjmuje kulistą postać bez zdolności do ruchu, żyje wewnątrz komórek żywiciela, w monocytach, makrofagach i komórkach układu siateczkowo-śródbłonkowego. 
Leiszmania jest zmorą psów żyjących na Malcie. Niektórzy właściciele wolą nie wyprowadzać psów z domu niż narażać je na zachorowanie na tą chorobę. Pospolitość tej choroby na Malcie powoduje, że test w kierunku leiszmaniozy zaleca się u wszystkich psów raz do roku. 

Najczęściej rozpoznawana jest po objawach skórnych, jednak obrazy kliniczne mogą być bardzo różnorodne. Przypadek przedstawiony na zdjęciach poniżej jest nietypowy. Diagnostyka różnicowa obejmowała: bakteryjne zapalenie skóry, grzybicę, demodekozę i pęcherzycę liściastą. Do szybkiej diagnozy leiszmaniozy służą szybkie testy BVT, do zrobienia których wystarczają dwie krople krwi i 10 minut czasu. Niestety ich pewność nie jest 100%.

Leczenie wcześnie zdiagnozowanej leiszmaniozy najczęściej zakończone jest sukcesem. W przypadkach zaawansowanej, przewlekłej leiszmaniozy rokowanie jest niepomyślne.

Do leiszmaniozy często dołączają zakażenia towarzyszące, które leczy się dodatkowo antybiotykami.
Podstawowym lekiem wyboru jest Allopurinol, czyli lek używany w mocznicy. Allopurinol zabija pierwotniaka a leczenie powinno trwać nie krócej niż 3-4 miesiące.

Do rozpoznania leiszmaniozy kluczowe jest badania mikroskopowe zeskrobiny zmian skórnych.
Drugą pewną metodą są testy laboratoryjne wykonywane w specjalistycznych laboratoriach.

Zupełną nowością jest szczepionka przeciwko leiszmaniozie stworzona niedawno we Francji. Szczepienie powtarza się trzykrotnie co miesiąc a następnie co roku. Szczepienie nie daje 100% odporności ale znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo zachorowalności. Badania pokazały, że w grupie zaszczepionych psów narażonych na zakażenie pierwotniakiem Leishamania zachorowalność była 4 razy mniejsza niż w grupie psów nieszczepionych.

Leiszmania dotyczy również ludzi jako żywicieli pośrednich. Do zakażenia dochodzi w ten sam sposób jak u pozostałych ssaków czyli przez ukłucie muchówki, w której ciele znajduje się pierwotniak. Badania pokazują, że ryzyko na zakażenie jest większe gdy człowiek rozgniecie muchówkę w momencie gdy ta pije jego krew. Leiszmania u ludzi diagnozowana jest rzadko w porównaniu do psów. Najczęściej dotyczy małych dzieci i właściwie rozpoznana jest w pełni wyleczalna.




Sklep Bazaar Kraków - Dywany, Narzuty, Zasłony